Biraz da şiir-1
Gökyüzümüz olsun karanlık tavanlarÇizelim kendi yıldızlarımızı
Silelim o umutsuzca akan gözdeki yaşları
Ulaşana kadar bize yıldızlardan umut ışığı
Bakmayalım bir daha kalbimizden dışarı
-Ufuk Çizgisine Bakan Adam
Bir Kalp Soğuğu
Zaman hızlı mıdır? Yoksa yavaş mı? Yaşadığımızı nasıl hissederiz? Büyüdüğümüzü nasıl anlarız? Çocuk olmak iyi midir? Bunların cevabını kendimce vermek isterim. Zaman gerçekten çok hızlı bunu en iyi, sevdiğiniz birisi ölünce anlıyorsunuz. Sesi sürekli kulaklarınızda, sanki en son dün konuşmuşsunuz gibi. Fakat böyle hissetmemize karşın aradan aylar geçmiş. Bunu fark edince kalbimize soğuk bir rüzgar eser ve işte o zaman yaşadığımızı hissederiz. Üşüyorum, çok üşüyorum. Neredeyse kalbim buz olacak ve bu donma noktası benim büyüdüğümün göstergesi olup hayatım için bir dönüm noktası olacaktır. Ama o buzdan kalbin içinde her zaman bir çocuk olacak, babasız bir çocuk. Birisi gelip kalbimizi ısıtıp, buzları eritinceye kadar o çocuk orada kalacak. Kalbimizdeki buzları eritecek kişiyi bulduğumuzda ise çocuk olmak iyidir.
Yorumlar