Kurtuluş

Umudun kırılır, gözlerinden yaşlar dökülür. Yatakta döner durursun bütün gece, bir ışık girene dek gözüne uyumaya çalışırsın. O ışık gelince ise hayatın koşuşturması başlar, bu koşuşturmayla birlikte dertlerin karışır. Kafan işlerin ve dertlerin arasında gider. Zaman geçtikçe bunalırsın. Ölüyim de kurtuliyim dersin... Ölüm ne zaman kurtuluştur, yada ölümün kurtuluş olduğundan neden bu kadar eminsin diye sor kendine. Yada sen bu yöntemle mi kurtulacaksın hiç mi mücadele etmeyeceksin? Yoksa yoruldun mu? Birkaç ufak sinir bozucu varlık seni yordu mu? Gülünç duruma düşme, sen bu değilsin, sen daha iyisin. Ahh kime diyorum ben bunları sen herşeysin, ben herşeyim. Biz kalplerimizle bağlıyız, belki aynı şeyleri hissetmiyoruz belki düşüncelerimiz farklı ama bunlar bir problem olmamalı. Gidip kalplerinle bağlı olduğun yeni insanlar bul, sosyal medyadan, herhangi bir parktan, kafeden, kütüphaneden, işten veya okuldan. Nerede olursan ol, kalbinle bağlı olduğun kişiyi bulmak senin elinde. Korkma, pes etme, git ve konuş kendini ifade et, seni tersledi mi takma bunu kafana sana şans vermeyen kaybeder, sen kendin ol, kendin gibi sev kendin gibi sevil. Hayat kısa ve zaman durmuyo, bir an önce harekete geç ve değiştir. İmkansızı olağan kıl sen yaparsın.